Thursday 28 May 2015

Overdracht


Afgelopen dinsdag zijn we bijeengekomen met de directeur van Hulp voor Helden, Cor Louwerse, om ons project officieel over te dragen aan het goede doel. Tijdens die bijeenkomst hebben we een aantal zaken besproken en die worden in deze blog op een rijtje gezet.

Allereerst hebben we het gehad over de functie die de verschillende media voor ons hebben uitgeoefend. Het meeste verkeer van de links naar de blog was afkomstig van Twitter. Ons vermoeden daarbij is dan ook dat dit in de aard van het medium zit; Twitter is namelijk in onze ervaring bij uitstek een medium geweest dat zich goed leent voor het inspelen op actualiteiten met een kort berichtje, en daaronder een link naar onze blog. De blog die we hebben bijgehouden bleek het meest geschikt voor een stukje bewustwording: waarom is dit nu een probleem? Dat heeft natuurlijk alles ermee te maken dat militairen niet gezien worden in de samenleving als hulpbehoevend; zo presenteren ze zichzelf ook niet. Dat is nu juist waar het stukje informatieoverdracht komt kijken. Je wilt het publiek laten weten dat ze inderdaad niet zielig zijn, maar desondanks toch hulp kunnen gebruiken op sommige gebieden. Daarnaast is er de bewustwording van het nut dat de dagboekjes hebben. Dat zit niet zozeer in het schrijven zelf, want daartoe kun je ook zelf een notitieboekje en een pen meenemen, als wel in de stimulatie om te gaan schrijven.

Er waren ruim 500 mensen die onze pagina ‘donaties’ op de blog hebben bekeken. Daaruit zijn echter maar vier concrete donaties voortgevloeid. Ons leek dat weinig, maar volgens Cor Louwerse past dit eigenlijk precies in het profiel. Via de traditionele weg, dus met behulp van allerlei papieren hulpmiddelen, mag je een respons van zo’n 1.5% verwachten en met vier donaties op 500 mensen die ons bericht hebben bekeken zit je net onder de 1%. Ons originele streefbedrag is natuurlijk ontstaan vanuit een stukje ambitie, alsook vanuit een gevoel van noodzaak. Een stukje symboliek speelde dan ook zeker een rol. Met vier donaties mag je echter zeker niet ontevreden zijn. Zeker ook wanneer je de hoogte van de gedoneerde bedragen bekijkt. De gemaakte donaties waren bedragen van €10,- of meer. Het hoogst gedoneerde bedrag was zelfs €50,-. Vanuit de vakliteratuur hadden we juist microgiften verwacht, omdat dat meer past bij de generaties die het meest gebruik maken van het internet. Deze hoge bedragen waren daarom een erg interessante afwijking daarvan.

Op Facebook hebben we veel reacties gehad naar aanleiding van onze Kick-Off en daaruit kwam onder andere naar voren dat mensen vaak geneigd zijn om hun dagboekjes, brieven en andere communicatie gedurende een missie achteraf te bewaren en te bundelen als herinnering voor later. Handgeschreven verhalen vinden veel mensen persoonlijker en de praktijk leert dat digitale communicatie meestal niet wordt geprint om deze fysiek te bewaren. Cor Louwerse gaf bovendien ook het volgende voorbeeld: “Iemand had bij zijn overleden opa op zolder een bundel brieven gevonden uit de oorlog, met daarin gedetailleerde beschrijvingen van zijn ervaringen tijdens de oorlog. Die verhalen hebben er uiteindelijk toe geleid dat de overledene postuum nog een onderscheiding toegekend heeft gekregen op basis van zijn handelen in de oorlog. Brieven worden sneller bewaard en later nog eens gelezen omdat ze meer emotionele waarde hebben.”

Naast de toenemende aandacht voor defensiepersoneel is ons ook opgevallen dat er weer meer aandacht komt voor het thuisfront. Een voorbeeld daarvan is de reportage van Dagblad van het Noorden en de Leeuwarder Courant, waarbij twee verslaggevers een half jaar lang vier militairen en hun gezinnen volgden om te zien wat voor impact een uitzending heeft op het gezinsleven. Met zoiets bereik je zowel de thuisfronters, als mensen die niet in die situatie zitten en die anders misschien amper wat van Defensie mee krijgen. Op die manier creëer je dan ook binding in de samenleving. Naarmate er meer uitzendingen zijn en dat dus ook meer terugkomt in de pers, lift je daar als goed doel ook op mee, aldus Cor Louwerse. Dat is natuurlijk logisch, want al die berichten creëeren buzz. Zelf hebben we vooral meegelift op algemene nieuwsberichten en praktijkverhalen van militairen, veteranen en thuisfronters. Je kunt zelf namelijk nooit zo goed een verhaal vertellen als de persoon die het echt heeft meegemaakt.

Uit ons project zijn ook voor Hulp voor Helden een aantal nieuwe inzichten voortgevloeid. Allereerst het inzicht dat actievoering via blogs geen gouden bergen oplevert. Het gaat op gelijke tred met wat de gedrukte media opleveren. Het zijn dezelfde mensen die de boodschap ontvangen en die reageren niet anders wanneer ze iets op Twitter lezen of in de bus krijgen. Daarnaast is een ander inzicht dat er wel heel erg veel gebeurt op sociale media. Er is veel meer te doen en te halen dan vroeger. Dat wij uitgerekend bij Hulp voor Helden uitkwamen met dit project was voor hen ook een bevestiging van die nieuwe naam; die was namelijk nog maar net in de lucht toen wij kwamen en daar iets mee wilden doen, dus dat bevestigde dat die naam veel pakkender werkt. Cor Louwerse: “Hé, het werkt dus kennelijk. Je kan er dus jonge mensen mee aanspreken.” Ze willen ook juist veel meer jonge mensen en militairen zelf aan de projecten binden. Veel militairen gaan na 10-15 jaar uit het leger, maar dragen er altijd iets van met zich mee. Veel nieuwe veteranen zijn bovendien tussen de 25 en 30 jaar oud. Die mensen kunnen geholpen worden met het dagboekjesproject, maar zij en hun thuisfront zijn bovendien mogelijk zelf ook geïnteresseerd in het steunen van het project.

Opvallend is dat Defensie elders wel meer leeft in de burgermaatschappij, bijvoorbeeld in Amerika. Daar zijn erg veel organisaties actief ten behoeve van het welzijn van militairen en zijn er bijvoorbeeld mensen die regelmatig contact hebben via brieven met een -hen verder onbekende- uitgezonden militair. De uitzendingen duren daar vaak ook langer, dus dan is het belangrijk om die verbondenheid te voelen en regelmatig contact te kunnen hebben met 'buiten'. In Nederland duren de uitzendingen dan wel minder lang, maar het speelt ook minder in de samenleving en er is minder aandacht voor. 

Al met al was onze overdracht een geslaagde bijeenkomst, waar Eva en ik met plezier op terugkijken. Nu is het tijd om ons bezig te gaan houden met de afronding van het project.

Wij met directeur Cor Louwerse van HvH.

No comments:

Post a Comment